«/Αν ο πλούτος ήταν προϊόν εργασίας, τότε οι πλουσιότεροι άνθρωπο θα
έπρεπε να ήταν οι εργάτες». Κ.Μάρξ/
* Αν δουλέψεις ολομόναχος, όντας εργατικός, ικανός και έξυπνος,
υπάρχει περίπτωση να γίνεις πλούσιος; Γιατί χρειάζεσαι και άλλους
ανθρώπους γύρω σου, χωρίς τους ποίους αποκλείεται να γίνεις
πλούσιος;
* Εφόσον χρειάζονται και άλλοι άνθρωποι για να γίνεις πλούσιος, μπας
και χρωστάς τελικά τον πλούτο σου σ’ αυτούς και όχι στη
εργατικότητα σου, την ικανότητα σου , την εξυπνάδα σου;
* Και αν ο πλούτος δεν είναι προϊόν εργασίας τι είναι; Μήπως είναι
προϊόν εκμετάλλευσης;
* Και τι πάει να πει εκμετάλλευση όταν ο εργοδότης μου δίνει μεγάλο
μισθό; Και γιατί μου δίνει μεγάλο μισθό; Αφού δεν είναι δεν είναι
κορόιδο, κι αφού είναι κερδισμένος από εμένα παρά το μεγάλο μισθό
πού μου δίνει, από πού βγάζει το κέρδος πού έχει από εμένα;
* Όταν διαπραγματεύομαι το μισθό μου με τον εργοδότη , δεν σαν να
διαπραγματεύομαι την πώληση ή την ενοικίαση ενός προϊόντος που
παρήγαγα
* Γιατί κοντά σ’ όλες τις άλλες υπάρχει και μία «αγορά εργασίας»;
Σ’ αυτή την τρομερή αγορά ποιος πουλάει και ποιος αγοράζει; Τι
πράγμα πουλάει και τι αγοράζει, αφού αυτή η αγορά δεν έχει πράματα;
* Και σε ποια τιμή πρέπει να πουλάω ή να ενοικιάζω; Και σε ποια τιμή
πρέπει να πληρώνουν ή να νοικιάζουν την εργατική μου δύναμη ή την
ικανότητα μου για εργασία αυτοί που τη χρειάζονται;
* Και ποιος αποφασίζει για την τιμή της εργατικής μου δύναμης ή της
ικανότητας μου για παραγωγή ενός συγκεκριμένου έργου;
* Και αν στην «αγορά εργασίας» με κλέψουν στο ζύγι οι απατεώνες που
υπάρχουν και εδώ όπως και σε κάθε άλλη αγορά;
* Και αν η αγορά εργασίας είναι κορεσμένη και μείνω άνεργος, όχι
γιατί το θέλω αλλά γιατί δεν με θέλει η αγορά, που πρέπει πάντα
να έχει περίσσευμα, ώστε οι τιμές να κρατιούνται χαμηλές;
* Αφού θέλω δεν θέλω θα δουλέψω, αν θέλω και εγώ να φάω και τα
παιδιά μου να ταΐσω, θα ψάξω για δουλειά. Κι αν την βρω, πράγμα
που γίνεται περισσότερο δύσκολο, μέρα με την μέρα ενδέχεται να δω
το αφεντικό μου σαν σωτήρα , οπότε την πάτησα. Όχι μόνο γιατί τον
έβαλα στη θέση του Σωτήρα, αλλά κυρίως διότι ενδέχεται να γίνω
όργανό του άμεσα ή έμμεσα , προκειμένου να μη με απολύσει ή για να
μου δώσει αύξηση ή για να με κάνει προϊστάμενο, δηλαδή αφέντη στη
θέση του αφέντη, δηλαδή καθίκι.
* Θα βρεις εργοδότες αποστάτες της τάξης τους, αλλά προϊστάμενο
αποστάτη της τάξης του αφεντικού του, εντός της οποίας παρασιτεί ο
γυμνοσάλιαγκας, δεν θα βρεις.
* Βέβαια υπάρχει και ο συνδικαλισμός. Αν, όμως τους
συνδικαλιζόμενους εργαζόμενους τους εκβιάζουν οι ομοίως
συνδικαλισμένοι εργοδότες κατά την υπογραφή της περίφημης
«συλλογικής σύμβασης εργασίας», πράγμα πολύ πιθανό, πιο σωστά,
πράγμα που γίνεται πάντα;
* Και πόσα πρέπει να μου δώσει το αφεντικό για να είναι καλά
πληρωμένος; Πολλά; Πόσα είναι τα «πολλά»;Και πόσα τα «λίγα» Μπας
και υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος τρόπος μέτρησης της αξίας αυτού
του δύσκολου εμπορεύματος που λέγεται «εργατική δύναμη», που την
έβγαλα για πούλημα στην «αγορά εργασίας»;
* Αν όντως υπάρχει, μήπως πρέπει με τον ίδιο τρόπο που μετρώ τη άξία
της δικής μου εργατικής δύναμης να μετρήσω και την αξία της
εργατικής δύναμης του εργοδότη, αφου και αυτός είναι σκληρά
εργαζόμενος άνθρωπος όπως εγώ; Ο εργοδότης, όμως, θα καθίσει να
τον μετρήσω με το ίδιο μέτρο, ή θα μου δώσει καμία φάπα, στη
περίπτωση που δεν μου πασάρει ένα εντελώς διαφορετικό μέτρο,
φτιαγμένο σπέσιαλ γι’ αυτόν.
* Και αφού η εργασία δεν είναι φυσική ποσότητα, γιατί συνεχίζουν να
τη μετρούν σα να ήταν φυσική, βάζοντας με να δουλέψω τόσες ώρες
για να παράγω τόσο έργο; Και αν οι φυσικές μου δυνατότητες δεν
μου επιτρέπουν να πιάσω τη νόρμα(το κανονισμένο), τι χαμπάρια
μάστορα;
* Κι αφού η δουλειά είναι δουλεία όπως δηλώνει η ευφυέστατη ελληνική
γλώσσα, που για να διαφοροποιήσει ελαφρώς τα νοήματα των δύο
λέξεων μεταθέτει τον τόνο στη λήγουσα, ποιος κερατάς έβγαλε το
σύνθημα «χαρά και εργασία»; Δηλαδή, πρέπει ν’ αρχίσω να τραγουδάω
μόλις ακούσω να χτυπάει το πρωί το ξυπνητήρι για να μου πεί με το
φρικτό του τρόπο πως άρχισε για μένα η χαρούμενη εργάσιμη μέρα;
* Βρε απατεώνες, γιατί δεν λέτε στον κόσμο πως άλλο πράγμα είναι η
εργασία που είναι η δημιουργία και συνεπώς χαρά και άλλο αυτή που
κάνει κανείς για το ψωμί του ακόμα και για το παντεσπάνι του;
* Τι ακριβώς εννοούσε ο Φιντέλ Κάστρο όταν έλεγε πως κομμουνισμός
είναι το σύστημα εκείνο στο οποίο ο έρωτας γίνεται αγάπη και η
δουλειά χαρά
Το προφανές είναι καλά κρυμμένο. Ρωτάτε κυρίως για τα προφανή, για
πράγματα που φαίνονται αυτονόητα γιατί «έτσι τα βρήκαμε». Σε ποιους τα
βρήκαμε έτσι που τα βρήκαμε; Σε κάποιους που κι αυτοί έτσι τα βρήκαν.
Που κι εκείνοι έτσι τα βρήκαν εκεί που τα βρήκαν.
Και αν τα πολλά μικρά ψάρια ενωθούν και επιτεθούν στο μεγάλο ψάρι και
το φάνε; Και ανατρέψουν το ρητό που θέλει πάντα το μεγάλο ψάρι να τρώει
το μικρό;
3 comments:
Βασικά η απάντηση σχεδόν σε όλα σου τα ερωτήματα είναι... Αξία.
* Αν δουλέψεις ολομόναχος, όντας εργατικός, ικανός και έξυπνος, υπάρχει περίπτωση να γίνεις πλούσιος; Γιατί χρειάζεσαι και άλλους ανθρώπους γύρω σου, χωρίς τους ποίους αποκλείεται να γίνεις πλούσιος;
Υπάρχει, πχ αν είσαι προγραμματιστής και φτιάξεις κάτι πολύ καινοτόμο που θα έχει ζήτηση. Ο κανόνας όμως είναι η παραγωγή αγαθών μέσω του καταμερισμού της εργασίας. Αν δεν υπάρχουν άλλα άτομα δεν μπορούν να παραχθούν πολλά αγαθά. Γιατί οι άνθρωποι παράγουν αγαθά; Γιατί έχουν αξία γι' αυτούς.
* Εφόσον χρειάζονται και άλλοι άνθρωποι για να γίνεις πλούσιος, μπας και χρωστάς τελικά τον πλούτο σου σ’ αυτούς και όχι στη εργατικότητα σου, την ικανότητα σου , την εξυπνάδα σου;
Δεν σου κάνουν χάρη, τους δίνεις κάτι θέλουν (εργασία ή κάποιο αγαθό) και σου δίνουν κάτι που θέλεις (μισθό ή κάποιο άλλο αγαθό).
* Και αν ο πλούτος δεν είναι προϊόν εργασίας τι είναι; Μήπως είναι προϊόν εκμετάλλευσης;
Μπορεί να είναι και εκμετάλλευσης (βλ. δουλεία). Σε μια ελεύθερη κοινωνία πάντως είναι προϊόν της ελεύθερης συναλλαγής των αγαθών. Και η εργασία η ίδια είναι ένα αγαθό που το ανταλλάσσουμε γι' ένα άλλο αγαθό που θεωρούμε ότι έχει μεγαλύτερη αξία για εμάς.
* Και τι πάει να πει εκμετάλλευση όταν ο εργοδότης μου δίνει μεγάλο μισθό; Και γιατί μου δίνει μεγάλο μισθό; Αφού δεν είναι δεν είναι κορόιδο, κι αφού είναι κερδισμένος από εμένα παρά το μεγάλο μισθό πού μου δίνει, από πού βγάζει το κέρδος πού έχει από εμένα;
Σε αυτήν την συναλλαγή βγάζεται κέρδος και οι δύο σας, εσύ διότι θεωρείς ότι το αγαθό Α που σου προσφέρει (ο μισθός) έχει μεγαλύτερη αξία από το αγαθό Β που του δίνεις (την εργασία σου) και τούμπαλιν ισχύει για τον εργοδότη. Αν αυτό δεν συνέβαινε απλά δεν θα προβαίνατε σε αυτήν την συναλλαγή, ο καθένας θα προτιμούσε να κρατήσει το αγαθό του (εφόσον του δίνει μεγαλύτερη αξία). Για το κέρδος του εργοδότη η λέξη κλειδί είναι η Αξία. Δεν είναι απόλυτη, είναι σχετική. Το αγαθό που έχει πλέον στην κατοχή του, το ανταλλάσει με άλλα αγαθά (πχ λεφτά) που ανήκουν σε άλλα άτομα στην τιμή που τελικά θα καθοριστεί από την προσφορά και την ζήτηση. Και το χρήμα όπως και η εργασία είναι ένα αγαθό που το ανταλλάσουμε.
* Όταν διαπραγματεύομαι το μισθό μου με τον εργοδότη , δεν σαν να
διαπραγματεύομαι την πώληση ή την ενοικίαση ενός προϊόντος που
παρήγαγα
Όχι, διαπραγματεύεσαι το αγαθό που σου ανήκει, την εργασία σου (πόσο θα του την πουλήσεις). Δεν μπορείς να διαπραγματευθείς κάτι που δεν σου ανήκει (τελικό αγαθό).
* Γιατί κοντά σ’ όλες τις άλλες υπάρχει και μία «αγορά εργασίας»;
Σ’ αυτή την τρομερή αγορά ποιος πουλάει και ποιος αγοράζει; Τι
πράγμα πουλάει και τι αγοράζει, αφού αυτή η αγορά δεν έχει πράματα;
Όταν γίνεται μια συναλλαγή ο πωλητής είναι ταυτόχρονα και αγοραστείς. Μπορείς να πείς ότι αγοράζεις τον μισθό ή ότι πουλάς την εργασία σου. Αγαθό είναι κάτι το χρήσιμο, πουλάς κάτι που είναι χρήσιμο σε κάποιον άλλο και αγοράζεις κάτι που είναι χρήσιμο σε εσένα.
* Και σε ποια τιμή πρέπει να πουλάω ή να ενοικιάζω; Και σε ποια τιμή πρέπει να πληρώνουν ή να νοικιάζουν την εργατική μου δύναμη ή την ικανότητα μου για εργασία αυτοί που τη χρειάζονται;
Την πουλάς σε όποια τιμή αξιολογείς εσύ καλύτερη, το ίδιο κάνουν και οι άλλοι. Η συναλλαγή θα γίνει όταν και τα δύο μέρη θεωρούν ότι θα βγουν κερδισμένα, ειδάλλως δεν θα συναλλαχθούν. Προσφορά και ζήτηση.
* Και ποιος αποφασίζει για την τιμή της εργατικής μου δύναμης ή της ικανότητας μου για παραγωγή ενός συγκεκριμένου έργου;
βλέπε προηγούμενη και επόμενη απάντηση.
* Και αν στην «αγορά εργασίας» με κλέψουν στο ζύγι οι απατεώνες που υπάρχουν και εδώ όπως και σε κάθε άλλη αγορά;
Τι εννοείς να σε κλέψει; Να σε εξαπατήσει; Να σου πουλήσει άλλα αντί άλλων; Δλδ να συμφωνήσετε ότι θα δουλεύεις 4ωρο και μετά να στα γυρίσει ή πχ να σου υποσχεθεί χ μισθό για την ψ εργασία και τελικά να σου δώσει ζ μισθό; Τότε πρέπει να τιμωρηθεί διότι σε εξαπάτησε, δεν μπορείς να πουλάς μήλα για πορτοκάλια, χαλασμένα καρπούζια για φρέσκα ή την τάδε εργασία με τα δείνα αποτελέσματα και τελικά να είναι άλλα (πχ την κατασκευή μιας πολυκατοικίας που να είναι αντισεισμική αλλά τελικά να μην την φτιάξεις τέτοια). Αν εννοείς όμως ότι αντάλλαξες την εργασία σου για λιγότερα χρήματα απ’ ότι προσφέρει ο γείτονας εργοδότης τότε δεν σε έκλεψε για τον απλό λόγο ότι η αξία δεν είναι απόλυτη αλλά σχετική, η τιμή της εργασίας σου διαμορφώνεται κάθε στιγμή από τις σχετικές αξίες που της προσδίδουν οι εργοδότες και οι άλλοι εργαζόμενοι, ο καθένας ξεχωριστά σύμφωνα με την δικές τους αξιολογίσεις.
«Και αν τα πολλά μικρά ψάρια ενωθούν και επιτεθούν στο μεγάλο ψάρι και το φάνε; Και ανατρέψουν το ρητό που θέλει πάντα το μεγάλο ψάρι να τρώει το μικρό;»
Έχει ήδη ανατραπεί ;-)
Παραθέτω από το Ψηφιακή Ζωή του Ν. Δήμου:
«Η επιταχυνόμενη Κοινωνία. Στο βιβλίο αυτό ο «ψηφιακός καπιταλισμός», όπως ονομάζει ο Glotz τη νέα πραγματικότητα, χαρακτηρίζεται από την διαρκή επιταχυνση όλων των διαδικασιών και την επιβολή των χρονικών σταθερών επάνω στις τοπικές. Χαρακτηριστική είναι η έκφραση του ότι δεν ισχύει πια η παροιμία: «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό» αλλά μετατρέπεται: «το γρήγορο ψάρι τρώει το αργό» Αυτό το ζήσαμε στην περίπτωση AOL – Time Warner, όπου η μικρή αλλά ταχύτατη AOL κατάπιε τη γιγάντια αλλά αργοκίνητη Time-Warner! Η παρουσία του Internet δεν αλλάζει ριζικά τις οικονομικές δοσοληψίες – αλλά τις επιταχύνει (και φυσικά τις διευκολύνει).»
Οι ερωτήσεις που παρατέθηκαν στο ποστ είναι ρητορικές ,και οι απαντήσεις είναι αυτονόητες ,πλάκα έχει όμως που βρέθηκε κάποιος που τις απάντησε, έστω και με τον δικό του τρόπο! Φυσικά δεν μπόρεσα να τον αφήσω έτσι, του απάντησα και εγώ :-) Η Συνεχεία από κάτω:
libertarian wrote:
Βασικά η απάντηση σχεδόν σε όλα σου τα ερωτήματα είναι... Αξία.
**To link είναι αηδία.(ομοιοκαταληξία ε; χεχε)
* Αν δουλέψεις ολομόναχος, όντας εργατικός, ικανός και έξυπνος, υπάρχει περίπτωση να γίνεις πλούσιος; Γιατί χρειάζεσαι και άλλους ανθρώπους γύρω σου, χωρίς τους ποίους αποκλείεται να γίνεις πλούσιος;
Υπάρχει, πχ αν είσαι προγραμματιστής και φτιάξεις κάτι πολύ καινοτόμο που θα έχει ζήτηση. Ο κανόνας όμως είναι η παραγωγή αγαθών μέσω του καταμερισμού της εργασίας. Αν δεν υπάρχουν άλλα άτομα δεν μπορούν να παραχθούν πολλά αγαθά. Γιατί οι άνθρωποι παράγουν αγαθά; Γιατί έχουν αξία γι' αυτούς.
**Ενδιαφέρον αυτό που είπες ,δηλαδή τώρα που μιλάμε η Ρεντ Χατ θα έπρεπε να είναι η πιο πλούσια εταιρία στον πλανήτη. Γιατί άπλα το Λινουξ είναι το καλύτερο λειτουργικό σύστημα που κυκλοφορεί ,είναι καινοτόμο,αξιόπιστο και γενικά γαμεί. Τι συμβαίνει ομως και το 80% των χρηστών δεν το προτιμά? Μήπως είναι μαζόχες? Δεν νομίζω. Άπλα στην Ελεύθερη οικονομία κυριαρχεί η σαβούρα τις διαφήμισης εναντι της ποιότητας. Συμπέρασμα; Αν διαφημίσω σωστά τα νύχια μου για γαριδάκια θα μείνω χωρίς δάχτυλα στο τέλος. Φαντάζεσαι το λίνουξ(και γενικά η κοινότητα ανοικτού λογισμικού) να λειτουργούσε σαν μια κλασική εταιρία ; Θα το είχε ξεχάσει και ο Τόρβαλντς που το ξεκίνησε, και όχι ο Τορβαλντς δεν είναι πολυεκατομμυριούχος, επομένως το επιχείρημα σου δεν ισχύει.
* Εφόσον χρειάζονται και άλλοι άνθρωποι για να γίνεις πλούσιος, μπας και χρωστάς τελικά τον πλούτο σου σ’ αυτούς και όχι στη εργατικότητα σου, την ικανότητα σου , την εξυπνάδα σου;
Δεν σου κάνουν χάρη, τους δίνεις κάτι θέλουν (εργασία ή κάποιο αγαθό) και σου δίνουν κάτι που θέλεις (μισθό ή κάποιο άλλο αγαθό).
**Σωστά και εγώ ωραίος και άνετος εκμεταλλεύομαι τις εργατοώρες τους και γίνομαι Μπιλ Γκέητς, από την υπεραξία που απομυζώ από τους εργάτες μου. Σαν Μπιλ πουλάω τα προϊόντα μου πανάκριβα (για την ιστορία είναι κατα πλειοψηφία κλεμμένα από εδω και από κεί ) που οι εργαζόμενοι μου δημιούργησαν(προγραμμάτισαν) και φυσικά αυτοί παίρνουν ιδιαίτερα παχυλούς μισθούς συγκριτικά με τους συναδέρφους τους στο δημόσιο και εννοείται πως κανείς δεν παίρνει το ίδιο με εμένα που κάθομαι τεμπέλικα και τρώω και πίνω. Τα κέρδη της Μικροψοφτ είναι περι τα 100 εκ δολάρια την ημέρα , μιλάμε για κέρδη και όχι μικτά έσοδα. Όπως κατάλαβες από την στιγμή που συσσωρεύονται αυτα τα λεφτά στα θυσαυροφυλάκια του Μπίλ αυτόματα συντελείται ενα έγκλημα, κλοπή! Δεν θα έπρεπε αυτος που τα παράγει να παίρνει και αυτό που του αναλογεί στην μοιρασιά? Τελικά μου φαίνεται πως μάλλων χάρη μου κάνουν οι εργαζόμενοι που δουλεύουν για εμένα ,και μιας και μπήκα στα παππούτσια του Μπιλ Γκεητς ελπίζω να μην το καταλάβουν αυτό ποτέ Γιατί ζήτω που φαλίρισα.
* Και αν ο πλούτος δεν είναι προϊόν εργασίας τι είναι; Μήπως είναι προϊόν εκμετάλλευσης;
Μπορεί να είναι και εκμετάλλευσης (βλ. δουλεία). Σε μια ελεύθερη κοινωνία πάντως είναι προϊόν της ελεύθερης συναλλαγής των αγαθών. Και η εργασία η ίδια είναι ένα αγαθό που το ανταλλάσσουμε γι' ένα άλλο αγαθό που θεωρούμε ότι έχει μεγαλύτερη αξία για εμάς.
** Σε μια πραγματικά Ελεύθερη κοινωνία δεν υπάρχουν τάξεις κατά συνέπεια μπορείς να πεις ότι όλοι είμαστε πλούσιοι.
* Και τι πάει να πει εκμετάλλευση όταν ο εργοδότης μου δίνει μεγάλο μισθό; Και γιατί μου δίνει μεγάλο μισθό; Αφού δεν είναι δεν είναι κορόιδο, κι αφού είναι κερδισμένος από εμένα παρά το μεγάλο μισθό πού μου δίνει, από πού βγάζει το κέρδος πού έχει από εμένα;
Σε αυτήν την συναλλαγή βγάζεται κέρδος και οι δύο σας, εσύ διότι θεωρείς ότι το αγαθό Α που σου προσφέρει (ο μισθός) έχει μεγαλύτερη αξία από το αγαθό Β που του δίνεις (την εργασία σου) και τούμπαλιν ισχύει για τον εργοδότη. Αν αυτό δεν συνέβαινε απλά δεν θα προβαίνατε σε αυτήν την συναλλαγή, ο καθένας θα προτιμούσε να κρατήσει το αγαθό του (εφόσον του δίνει μεγαλύτερη αξία). Για το κέρδος του εργοδότη η λέξη κλειδί είναι η Αξία. Δεν είναι απόλυτη, είναι σχετική. Το αγαθό που έχει πλέον στην κατοχή του, το ανταλλάσει με άλλα αγαθά (πχ λεφτά) που ανήκουν σε άλλα άτομα στην τιμή που τελικά θα καθοριστεί από την προσφορά και την ζήτηση. Και το χρήμα όπως και η εργασία είναι ένα αγαθό που το ανταλλάσσουμε.
** Δεν είμαι οικονομολόγος Αλλά έχω την αίσθηση πως το χρήμα δεν είναι αγαθό ,ασχετα αν μπορεί να μετατραπεί σε αγαθό. Οσο για την αξία πιστεύω η Αξία είναι απόλυτη . Πάντος για τα πρώτα που λες δεν πίστεψα ποτέ πως η εργασία που προσφέρω στο εργοδότη μου ήταν ανάλογη τις αμοιβής μου Γιατί απλούστατα δεν έχω αυταπάτες. Και επειδη γουστάρω να μιλάω με παραδείγματα έχω ενα φιλαράκι που δουλεύει σερβιτόρος σε ενα καφε-μπαρ ,ε λοιπόν στο μαγαζί γίνεται πανικός κάθε μέρα και βράδυ από κόσμο και το μαγαζί το κραταεί αυτός και άλλοι δυο ,το ταμείο χτυπάει ρεκόρ στο κλείσιμο κάθε βράδυ και αυτός παίρνει μεροκάματο καπου 50 ευρώ . Εχεις ειλικρινά την αίσθηση πως ο φίλος μου φεύγει από εκεί κάθε βράδυ με το χαμόγελο της δίκαιας συναλλαγής; Στη συναλλαγή προβαίνεις γιατί έχεις να πληρώσεις το νοίκι και την δόση της μηχανής. Μπήκες τώρα φίλε Libertarian?
* Όταν διαπραγματεύομαι το μισθό μου με τον εργοδότη , δεν σαν να
διαπραγματεύομαι την πώληση ή την ενοικίαση ενός προϊόντος που
παρήγαγα
Όχι, διαπραγματεύεσαι το αγαθό που σου ανήκει, την εργασία σου (πόσο θα του την πουλήσεις). Δεν μπορείς να διαπραγματευθείς κάτι που δεν σου ανήκει (τελικό αγαθό).
** Μα το τελικό αγαθό είναι αποτέλεσμα της εργασίας μου, αρα έχω και λέγειν .Το θέμα είναι όμως είναι η εργασία προϊόν να αγοράζεται και να πουλιέται;
* Γιατί κοντά σ’ όλες τις άλλες υπάρχει και μία «αγορά εργασίας»;
Σ’ αυτή την τρομερή αγορά ποιος πουλάει και ποιος αγοράζει; Τι
πράγμα πουλάει και τι αγοράζει, αφού αυτή η αγορά δεν έχει πράματα;
Όταν γίνεται μια συναλλαγή ο πωλητής είναι ταυτόχρονα και αγοραστείς. Μπορείς να πείς ότι αγοράζεις τον μισθό ή ότι πουλάς την εργασία σου. Αγαθό είναι κάτι το χρήσιμο, πουλάς κάτι που είναι χρήσιμο σε κάποιον άλλο και αγοράζεις κάτι που είναι χρήσιμο σε εσένα.
**Το πράγμα είσαι εσύ, είναι το μυαλό σου είναι τα χέρια σου είναι τα πόδια σου. Είναι η ικανότητα σου σαν άνθρωπος να παράγεις . Αν το θεωρείς σωστό να σε αντιμετωπίζουν σαν πράμα δικαίωμα σου, εγώ δεν πρόκειται να συμβιβαστώ με την ιδέα πάντως .
* Και σε ποια τιμή πρέπει να πουλάω ή να ενοικιάζω; Και σε ποια τιμή πρέπει να πληρώνουν ή να νοικιάζουν την εργατική μου δύναμη ή την ικανότητα μου για εργασία αυτοί που τη χρειάζονται;
Την πουλάς σε όποια τιμή αξιολογείς εσύ καλύτερη, το ίδιο κάνουν και οι άλλοι. Η συναλλαγή θα γίνει όταν και τα δύο μέρη θεωρούν ότι θα βγουν κερδισμένα, ειδάλλως δεν θα συναλλαχθούν. Προσφορά και ζήτηση.
**Απο πιο πλανήτη έστειλε τις απαντησεις τούτος δω ρε;χαχα
* Και ποιος αποφασίζει για την τιμή της εργατικής μου δύναμης ή της ικανότητας μου για παραγωγή ενός συγκεκριμένου έργου;
βλέπε προηγούμενη και επόμενη απάντηση.
**(στιγμές που εύχομαι να ήμουν τυφλός)
* Και αν στην «αγορά εργασίας» με κλέψουν στο ζύγι οι απατεώνες που υπάρχουν και εδώ όπως και σε κάθε άλλη αγορά;
Τι εννοείς να σε κλέψει; Να σε εξαπατήσει; Να σου πουλήσει άλλα αντί άλλων; Δλδ να συμφωνήσετε ότι θα δουλεύεις 4ωρο και μετά να στα γυρίσει ή πχ να σου υποσχεθεί χ μισθό για την ψ εργασία και τελικά να σου δώσει ζ μισθό; Τότε πρέπει να τιμωρηθεί διότι σε εξαπάτησε, δεν μπορείς να πουλάς μήλα για πορτοκάλια, χαλασμένα καρπούζια για φρέσκα ή την τάδε εργασία με τα δείνα αποτελέσματα και τελικά να είναι άλλα (πχ την κατασκευή μιας πολυκατοικίας που να είναι αντισεισμική αλλά τελικά να μην την φτιάξεις τέτοια). Αν εννοείς όμως ότι αντάλλαξες την εργασία σου για λιγότερα χρήματα απ’ ότι προσφέρει ο γείτονας εργοδότης τότε δεν σε έκλεψε για τον απλό λόγο ότι η αξία δεν είναι απόλυτη αλλά σχετική, η τιμή της εργασίας σου διαμορφώνεται κάθε στιγμή από τις σχετικές αξίες που της προσδίδουν οι εργοδότες και οι άλλοι εργαζόμενοι, ο καθένας ξεχωριστά σύμφωνα με την δικές τους αξιολογίσεις.
** Το λες συνέχεια αυτό για την σχετική τιμή τις εργασίας. Αν η εργασία μου είναι να κατασκευάζω ντουλάπες τότε το αποτέλεσμα θα Είναι ντουλάπες. Οι ντουλάπες ,ντουλάπες θα είναι και αύριο που το σχετικό σε αυτό; Η αξία της εργατικής μου δύναμης είναι απόλυτη. Όταν λέει η ερώτηση να με κλέψουν εννοώ το άνωθεν παράδειγμα του φίλου μου του σερβιτόρου και ακόμα αν πάει να δουλέψει μπάτλερ για την βασίλισσα της αγγλίας πάλι τον κλέβουν αλλά σε άλλη κλίμακα.
«Και αν τα πολλά μικρά ψάρια ενωθούν και επιτεθούν στο μεγάλο ψάρι και το φάνε; Και ανατρέψουν το ρητό που θέλει πάντα το μεγάλο ψάρι να τρώει το μικρό;»
Έχει ήδη ανατραπεί ;-)
Παραθέτω από το Ψηφιακή Ζωή του Ν. Δήμου:
«Η επιταχυνόμενη Κοινωνία. Στο βιβλίο αυτό ο «ψηφιακός καπιταλισμός», όπως ονομάζει ο Glotz τη νέα πραγματικότητα, χαρακτηρίζεται από την διαρκή επιταχυνση όλων των διαδικασιών και την επιβολή των χρονικών σταθερών επάνω στις τοπικές. Χαρακτηριστική είναι η έκφραση του ότι δεν ισχύει πια η παροιμία: «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό» αλλά μετατρέπεται: «το γρήγορο ψάρι τρώει το αργό» Αυτό το ζήσαμε στην περίπτωση AOL – Time Warner, όπου η μικρή αλλά ταχύτατη AOL κατάπιε τη γιγάντια αλλά αργοκίνητη Time-Warner! Η παρουσία του Internet δεν αλλάζει ριζικά τις οικονομικές δοσοληψίες – αλλά τις επιταχύνει (και φυσικά τις διευκολύνει).»
** Είπες το βιβλίο είπες και το όνομα. Ενδιαφέρον το παράδειγμα AOL- Time Warner του Δήμου αν και ξεκάρφωτο μιάς και το ποστ έχει σαν επίκεντρο τον άνθρωπο και όχι το κεφάλαιο. Τεσπα ο Δήμου στο βιβλίο αυτό δεν αναφέρει ούτε κουβέντα για της επιπτώσεις στους εργαζόμενους της Time-Warner από την “φοβερή” αυτή μαγκία της AOL....
Τα με το * είναι από orιginal post
Τα με τα ** είναι απαντήσεις στης απαντήσεις
Post a Comment